Zaterdag 14 september 2024, stond ik voor een onverwachte uitdaging tijdens de Roermond City Triatlon Team Competitie Wedstrijd. Het was een prachtige dag met perfecte weersomstandigheden voor een lekker triatlon uitdaging. De zon scheen, er was een lichte bries en de temperatuur was precies goed. Ik was gevraagd om in te vallen in Heren 2 van onze mooie vereniging voor de divisie teamcompetitie. Deze race bestond uit een 2×2 supersprintwedstrijd, een dynamisch format waarbij elk team bestaat uit vier atleten die 2 koppels vormen. Elk koppel voltooit een supersprint en het tweede koppel start zodra het eerste koppel finished (een estafette van duo’s). Geheel onverwacht moesten we op het laatste moment ook nog eens beslissen wie van ons drieën twee keer de sprint triathlon moest doen omdat ons vierde lid vertraagd was.
Een dergelijke wedstrijd is al stressvol genoeg, maar helemaal als je pas 20 minuten voor de start hoort dat je alles twee keer moet doen! Veel tijd om een plan te maken hadden we niet, we moesten nog langs de registratie om een formulier in te vullen en er moest een plan komen voor de loop>zwem wissel. Gelukkig had ik op Eurosport onlangs nog gezien dat de profs dan hun brilletje en badmuts in het trisuit proppen en er werd afgesproken dat de nummerband en schoenen weer bij de fiets zouden worden geplaatst.
Bij deze 2×2 sprint divisie wedstrijd stonden maar liefst drie TVHW-teams aan de start: Heren 2 met Egbert, Ger, Peter en mijzelf (Dennis). Daarna was het de beurt aan Heren 1 met Ype, Senna, Johan en Bjorn. En als laatste startten de dames met Bethy, Loes, Amber en Petra.
De wedstrijd ging van start met Ger en ik als eerste koppel. Zwemmen gaat mij gelukkig altijd wel goed af, dus kon ik behoudend starten, maar eenmaal op de fiets moest het tempo toch echt omhoog en ging het langzaam pijn doen. Door diverse blessures dit jaar is mijn loopconditie suboptimaal dus in het korte loop gedeelte werden de longen en benen tot uiterste gedreven. Normaal gesproken ben ik meer een lange afstand triatleet, een echte diesel, maar deze keer moest ik met gierende hartkleppen en een hartslag in Z5 nog een keer zwemmen, fietsen en lopen.
Na een snelle wissel en een hoop gehaast en geklooi met een bril en badmuts, dook ik voor de tweede keer het water in maar dit keer met de waterman Peter. Het brilletje zat niet goed en liep vol, ik kreeg mijn ademhaling maar niet onder controle dus de eerste 150m waren een ware hel. Gelukkig kon ik daarna herpakken en was de aansluiting met Peter voor het fietsonderdeel nog redelijk en konden we elkaar een beetje helpen omdat draften voor een koppel was toegestaan.
Bij het laatste looponderdeel ging Peter als een speer en moest ik hijgend en piepend proberen bij te blijven. De longen stonden in brand maar de laatste kilometer heb ik alles eruit gegooid dat erin zat en konden we TV Breda (die 30 sec voor ons gestart waren) nog net voor blijven en de eer redden.
De ervaring was een mix van spanning en adrenaline, en hoewel we niet als winnaars uit de bus kwamen, waren we trots op onze prestatie en de manier waarop we ons hebben aangepast aan de omstandigheden. Heren 1 had een mooie tweede plaats te pakken en dames waren goede middenmoters in de dames divisie.
Het was een dag vol verrassingen en uitdagingen, maar uiteindelijk hebben we er met de TVHW-teams weer een feestje van gemaakt. ️